Send us a text

त्याला वाटलं की हे महाराज रोज "या हनुमानजी स्थानापन्न व्हा" असं म्हणतात खरं पण काय खरंच हनुमानजी येत असतील ! हा असा विचार करता करता या वकिलाने त्या संताला शेवटी विचारलंच, "महाराज, तुम्ही रामायण खूप सुंदर सांगता. तुमच्या प्रवचनामुळे मनाला खूप आनंद मिळतो पण तुम्ही दररोज एक आसन हनुमानजींसाठी ठेवता आणि त्यावर त्यांना बसायला सांगता. मला एक सांगा, त्यावर खरंच हनुमानजी येऊन बसतात का ?"
यावर ते साधुमहाराज म्हणाले, "नक्कीच. मला पूर्ण खात्री आहे की रामकथा सुरू आहे म्हणजे हनुमानजी इथे नक्कीच येत असणार".

Send us a text

छोटे छोटे समारंभ आपण करत असतो. त्याप्रमाणे एक तिळगूळ कार्यक्रम असतो. आई मुलीबरोबर बाकी घरातल्या महिलांबरोबर तयारी करते. छोट्या मुलीच्या मनात मैत्रिणीबद्दल द्वेष असतो. त्याचे परिवर्तन हलवा म्हणुन खडे -मीठ देण्यात होते. त्यानंतर सर्वांनी मिळून त्या मुलीला जी शिकवणूक दिली त्याची ही गोष्ट आहे. आजकालच्या स्पर्धेच्या युगात लहानपणापासून ही शिकवण आवश्यक आहे.

Send us a text

धोका हा की ही outsourcing ही मानसिकता कुटुंबात पण आली आहे.
पोळ्या बनवणे ,गाडी चालविणे आम्ही outsource करतो. ठिक आहे.
पण मुलाला संस्कार करण्यासाठी आम्ही व्यक्तिमत्त्व विकास शिबिरात पाठवतो
म्हणजे आमची जबाबदारी संपली.
एकदा मत दिले की पुढील पाच वर्षे राष्ट्र मोठे करायची जबाबदारी
आम्ही राज्यकर्त्यांवर outsource करतो.
देश सशक्त म्हणजे नागरीक सशक्त...

Send us a text

दिवस जातात, आठवडे सरतात, तरीही राम त्याला प्रसन्न होत नाहीत. तो निराश होवून रामाची मूर्ती कोनाड्यातून काढून वरच्या फळीवर ठेवतो. बाजारातून कृष्णाची एक नवीन मूर्ती आणतो. पूजा, अर्चा, फुले, फळे, उदबत्ती, दिवा—सगळं सुरू ठेवतो. पण त्याला वाटू लागते, "रामाला फळीवर ठेवलं असलं तरी या उदबत्तीचाच्या वासाचा आनंद त्याने घेऊ नये. कारण तो मला प्रसन्न झाला नाही." .....

Send us a text

त्याने सगळं नुकसान भरून दिलं आणि विनम्रणे माफीही मागितली. त्याला विचारले,
‘‘तुम्हाला माझ्य गाडीला धडक देताना कोणी पाहिलं नव्हतं. तुम्ही आपणहून कबुल कसं काय केलंत?’’
त्यावर तो शांतपणे म्हणाला, ‘‘कोणी पाहिलं नसलं तरी भगवंत सगळं पाहत असतो. रोज पहाटे मंदिरात दर्शनासाठी जातो, माझ्यात जर एवढाही प्रामाणिकपणा नसेल, तर माझ्यासारख्या नालायक माणसाला तिथं जाण्याचा काय अधिकार आहे?’’

Send us a text

"घरातला प्रॉब्लेम कसा निर्माण झाला, कोण चुकल कोण बरोबर , वर्चस्व, चढाओढ, अबोला, धुसफूस अस करण्यापेक्षा आपण तो प्रॉब्लेम सोडवण्या साठी काय केलं त्या बद्दल बोलू म्हणजे एकमेकांना मदत होईल. घरातल्या स्त्रिया एकमेकींच्या मैत्रिणी झाल्या की घराचं नंदनवन व्हायला वेळ लागत नाही"

Send us a text

1990 च्या दशकामध्ये 35 वर्षाची, सौ अश्विनी बराले, आपल्या दोन मुलांना घेऊन अमेरिकेत गेली. गिफ्टेड मुलांच्या शाळेत शिकल्यामुळे मुलांवर वैचारिक वेगळे संस्कार झाले. मुले सक्षम झाल्यावर मुलासह त्या भारतामध्ये आपल्या यजमानांसह राहण्यासाठी शेतावर परतल्या.
त्यांचा हा अमेरिकेतला प्रवास मोठा रोमांचक होता. त्याविषयी ऐकूया त्यांच्याच शब्दांमध्ये..

Send us a text

"मोबाईलच्या युगात आपण सतत धडपडत असतो त्याला चार्ज करून ठेवण्यासाठी, मोबाईल चार्ज नसेल तर जीव वरखाली होतो. आजच्या धावपळीच्या काळात नकळत आपण स्वतःला विसरत जातोय, जवळच्या माणसांची भेट घेत नाही, संवाद दुर्मिळ होत चालला आहे..अशा वेळी जस आपल्या मोबाईल ला चार्ज करतो तसे अधून मधून ठरवून मोबाईल ला बाजूला ठेवून स्वतःला आणि सोबत आपल्या जवळच्या माणसासोबत वेळ घालवून एकमेकांना चार्ज करत राहिले पाहिजे"