検索キーワード： ナレーター "Mehmet Atay" すべてのカテゴリー

"...bir öyküyü Rusça okurken duyduğum heyecanı, sürükleyiciliği, Rus insanının Anadolu insanına tıpatıp benzeyen 'kara mizah' yönünü Türkçe çeviriye olduğu gibi taşımaya çalıştım. Bu çevirilerin hiç birine fazla renk katılmamış, içinden renk alınmamıştır. İyi dinlemeler..."

'...bir öyküyü Rusça okurken duyduğum heyecanı, sürükleyiciliği, Rus insanının Anadolu insanına tıpatıp benzeyen 'kara mizah' yönünü Türkçe çeviriye olduğu gibi taşımaya çalıştım. Bu çevirilerin hiç birine fazla renk katılmamış, içinden renk alınmamıştır. İyi dinlemeler..."

"Karabibik dağ eteğiyle uzun bir çit arasında uzayan dolambaçlı, tozlu yol üzerinde hızlı hızlı yürümekteydi. Tarlalar içindeki izlerden birisini tutturarak gitmekteydi. Deli Yusufgillerin boynuzunun dibinden geçtikten sonra "Kocadut" un altından da geçti. Birkaç harım dolaştıktan sonra Temre Köyü’ne giren yolu buldu. Temre Köyü, Hıristiyan köyü olup, çoğu halkı ticaretle uğraşırdı. Köy hekimi Linardi’nin kapısına kadar geldi. Kapı açıktı. Başını içeri soktu.

Bey Dağları, Bereketli aşiretinin yaylak yeridir. Her yıl çıkar obalar Bey Dağlarına. Çakır Bey bu obalardan birinin beyi.

Bahşedileni mi arıyorum yoksa ondan mı kaçıyorum bilemiyorum. Bahşedenlerse terk etmiş gitmiş bir zamanlar şarkın gazellerini taşıyan. Lale bahçeleri var derler bir vakit bir derya, çoraklığın bile çark ettiği bu diyarlarda. Evler daha kurulmamış, hüküm daha yönetmemişti. İmdi masal geliyor bunlar heyhat! Düşlerimizin beyhude olacağını elbet biliyorduk, yine de düşlerimiz bile berbattı.

"...bir öyküyü Rusça okurken duyduğum heyecanı, sürükleyiciliği, Rus insanının Anadolu insanına tıpatıp benzeyen 'kara mizah' yönünü Türkçe çeviriye olduğu gibi taşımaya çalıştım. Bu çevirilerin hiç birine fazla renk katılmamış, içinden renk alınmamıştır. İyi dinlemeler..."

Aksaray’ın mütevazı bir sokağında daracık bir oda... Gençliğinde oldukça güzel olduğu her halinden belli olan yaşlı bir kadın küçük ama temiz ve derli toplu olan bu odada bir köşeye çekilmiş elindeki nakışı işliyordu. Zihnini meşgul edenbin bir düşünce, yüzünde zaman zaman keder ve endişe ifadelerine yol açıyordu. Yaşlı insanlar geride bıraktıkları gençliklerinin mutlu günleri hatırlarına geldiği zaman böyle mahzunlaşırlar. O güzel günlerin bir daha yaşanamayacağını ve geriye dönüşün mümkün olmadığını düşünmek, yaşanmış acıların hatıra gelmesinden daha fazla acı verir onlara.

"...bir öyküyü Rusça okurken duyduğum heyecanı, sürükleyiciliği, Rus insanının Anadolu insanına tıpatıp benzeyen "kara mizah" yönünü Türkçe çeviriye olduğu gibi taşımaya çalıştım. Bu çevirilerin hiç birine fazla renk katılmamış, içinden renk alınmamıştır. İyi dinlemeler..."

Deli, ırklar, diller, dinler mozaiği, uygarlıklar beşiği topraklarda doğup büyüyen "Lübnanlı Adam"ın ilk kitabı. Yayımlanmasının hemen ardından birçok dile çevrildi. Latin ülkelerinde, Güney Amerika’da, Arapça konuşulan ülkelerde birçok ödül aldı. Kitabın yayınlandığı 1918’e kadar daha çok resim yapan ve sergileyen Cibran, Deli İle birlikte ardarda kitaplarını çıkarmaya, kitlelerle bağ kurmaya başladı. İronik mesellerle, yaşama karşı bazı düş kırıklıkları ve keskin acılıklarla doludur yapıt.

Altmışlı yıllarda Batı Avrupa ve ABD gençliği tarafından en yaygın okunan ve tartışılan yazarlardan biridir Halil Cibran ve 1974'da "Ermiş"in Aytunç Altındal tarafından Türkçe'ye kazandırılmasıyla ülkemizde de tanınmaya başladı ve ilgi gördü. Yaşadığı günlerde kitapları egemenlerce tehlikeli, ihtilalci ve gençlik zehirleyici bulunarak meydanlarda yakılmış, kendisi de Manoit Kilisesi'nce aforoz edilmiştir. Fakat Cibran inançlarından ödün vermez ve şöyle der.

Hüseyin Rahmi, detaylı ve isabetli gözlemleriyle kendi düşüncelerini birleştirir kitaplarında. Nimetşinas'ta da yine bir konakta yaşananlar üzerinden sorguluyor hayatı. Neyi seçmeli Neriman, dürüstlük ve sadakat mi yoksa aşk mı? Kitabı seslendiren usta oyuncu, sevgili ağabeyimiz Bülent Yıldıran'ı da kayıtlar sırasında sonsuzluğa uğurladık. Bu nedenle kitabın bir bölümünü de usta oyuncu Mehmet Atay seslendirdi.

Devlet memuru İvan Matveiç, yıllardır hayalini kurduğu dünya turuna çıkmak için para biriktirmiştir. Tura çıkmadan bir gün önce karısı ve aile dostuyla beraber gezmeye çıkarlar. O sırada sergilenmesi için şehre getirilmiş canlı bir timsahı görmeye giderler. Olanlar olur ve meraklı İvan Matveiç kendini bir anda timsahın midesinde bulur. Matveiç timsahın midesindedir ancak dışarıda olup bitenleri duyabiliyordur ve aslında halinden pek de şikâyetçi değildir.

"Bana, 'Sen kimsin?' diye sormayın. Ömrü azıcık kalmış bir HİÇ'im. Ben, hiçbir şeyim, hiçbir şeyim. Yürek vermediğiniz, ta içinize erişemez. İnsanlara baktım ki her biri kendisine bir sevgili edinmiş. Kimi kadın, kimi erkek. Bazısı nefis, bazısı da heva. Kimi mal, kimisi de şöhret. Herkes o sevgiliyle ölüm anına kadar beraber olabilmiş, bazısı da kabrin başına kadar beraber bulunabilmiş, toprağa verilince ona veda etmiş. Herkes sevgilisini karanlık bir kuytuya bırakıp geri dönüyor. Düşündüm. Kendime öyle bir sevgili bulayım ki, hayatımda ve vefatımda benimle beraber olsun.