Bazen anlatmak yorar.

Çünkü herkes seni duymak istemez…
Bazıları sadece kendi sessizliğine ses arar.

Bu bölüm; artık açıklama yapmaktan vazgeçenlerin, susarak sevenlerin, içindeki yorgunluğu kimseye söyleyemeyenlerin bölümü.
Biraz suskunluk, biraz iç konuşma.
Ve belki de… senin için yarım kalmış cümlelerin yankısı.

Artık bir şey demesek de,
anlayacak biri vardır belki.

Yayınlarda adını sıkça andığım, espriyle karışık laf soktuğum o meşhur kumpirci dostumla sonunda mikrofon başına geçtik!

Bu bölümde konuğum Mert.

Yani sadece kumpir değil, iç dökme de var menüde…

Gerçek yaşanmış hikâyelerden, Türkiye’deki müzik piyasasına; inançlardan insanlara karşı aldığımız tavırlara uzanan samimi ve içten bir sohbet sizi bekliyor.

Hem güldüren, hem düşündüren bir bölüm.

Yine “Tükkan’dan”, yine içimizden.

Bu bölümde biraz kalpten, biraz kulaktan konuşuyoruzAşkı ne kadar istedik? Müzik bize ne kadar yetti?Kıskandık mı? Vazgeçtik mi?Ve hepsinden önemlisi: Hayat bizden ne istedi, biz nelerden vazgeçtik?Sohbet yine içten, yine düzensiz, yine biz gibi.Dinle, bir yerinde belki sen varsın.

Müzikten güreşe, ilişkilerden filme... Bu bölümde ne ararsan var. Biraz anı, biraz fikir, bolca muhabbet. Konudan konuya savrulduk ama her şey aynı kasette buluştu. Kulak veren herkes, kendi parçasını bulacak gibi.

“Esnaf Sohbetleri” kaldığı yerden, kaldığı yerden bile değil… başka bir yerden devam ediyor.

Bazen herkes susar… ya da sen artık onları duyamazsın. Uğraş, kavga, kalabalık, beklentiler… bir bir dağılır. Ve sesini en çok bastıranların ortadan çekilmesiyle baş başa kalırsın en zor kişiyle: kendinle.

Bu bölüm, dış seslerin azaldığı, maskelerin düştüğü, ilişkilerin sustuğu anlarda kim olduğumuzu sorguladığımız o kırılgan anlara odaklanıyor. Kendi iç sesinin yankılandığı, sustuğun ama aslında en çok şeyin farkına vardığın o sessizlikte kalan kişi kim?

“Ben kimim?” sorusu, ancak başkalarının sesi sustuğunda duyulur belki de.

Bazen bir yabancının bir cümlesi, yıllardır kendimize söyleyemediğimiz şeyin yankısı olur.
Bu bölüm, adını bilmediğimiz ama içimizde iz bırakan insanların, yani gizli kahramanların sesi.

Belki de o kahraman… sensindir.

Bazı insanlar hayatımızdan sessizce çıkmaz...
İçimizde yankılanarak gider.

Bu bölüm, yüzümüze gülen ama içimizden çalan dostluklara, fark etmeden kaybettiğimiz zamana ve geç gelen fark edişlere dair.

Çünkü bazı kayıplar mezar taşı istemez…

Sessizce içimize gömeriz.

Bazı anılar çok güzel...
Ta ki içinde kimlerin olduğunu hatırlayana kadar.

Bu bölümde, yanlış insanlarla yaşadığımız ama hâlâ gülümseten anılara döndük.
Hem iç geçirdik, hem "biz ne yapmışız ya" dedik.

Çünkü bazen hikâye güzeldir…
Ama karakterler bozmuştur.