Rozmowa dotyczyła „wyzwolenia” Polski przez Armię Czerwoną w latach 1944–1945 i jego skutków. Kasprzyk przypomniał, że dla Polaków wojna zaczęła się od dwóch agresorów: Niemiec i Związku Sowieckiego. Oba te reżimy działały wspólnie przeciwko Polsce do 1941 roku, kiedy Hitler zaatakował ZSRR, a Zachód uznał Stalina za sojusznika.

W polskim społeczeństwie nie traktowano Armii Czerwonej jako wyzwolicieli, lecz jako nowego okupanta. Wkroczeniu Sowietów towarzyszyły masowe zbrodnie, grabieże, gwałty i represje wobec żołnierzy Armii Krajowej. Przykładem jest Operacja Ostra Brama, gdzie po chwilowym sukcesie AK, dowództwo zostało aresztowane przez NKWD. Podobny los spotkał Warszawę – Powstanie miało uwolnić stolicę polskimi siłami, lecz Sowieci zatrzymali ofensywę, pozwalając Niemcom ją zniszczyć.

Kasprzyk podkreślił, że polscy żołnierze niezłomni walczyli dalej, licząc na interwencję Zachodu przeciwko ZSRR. Przykładem są działania gen. Andersa, który długo utrzymywał swoją armię gotową do walki. Do 1993 roku Polska pozostawała w sowieckiej strefie wpływów. Kasprzyk zaznaczył, że skutki tej „drugiej okupacji” – wymordowanie elit, zniszczenie gospodarki, propaganda i instalacja komunizmu – odczuwamy do dziś.

Audycja powstała we współpracy z Instytutem Pamięci Narodowej.