کتاب سفر به ماه، رمانی نوشته‌ی ژول گابریل ورن

که اولین بار در سال 1877 منتشر شد. اعضای ثروتمند باشگاه اسلحه ی بالتیمور در روزهای پایانی جنگ داخلی، احساس می کنند که مدت هاست مأموریت بزرگ و هیجان انگیزی نداشته اند. به همین خاطر، رئیس این باشگاه، ایمپی باربیکین، پیشنهاد ساخت یک توپ جنگی بسیار بزرگ را مطرح می کند؛ توپی آنچنان بزرگ که بتواند موشکی را روانه ی ماه کند. وقتی یکی از رقبای باربیکین، شرط می بندد که این پروژه شکست خواهد خورد، و داوطلبی جسور برای نشستن در موشک اعلام آمادگی می کند، رویای یک مرد به یک مسابقه ی فضایی بین المللی تبدیل می شود. رمان سفر به ماه، اثری سرشار از ماجراجویی، شوخ طبعی و تخیلاتی طوفانی است و از نظر پرداخت به جزئیات علمی، در کنار شاهکارهای جاودان ورن، یعنی کتاب های «بیست هزار فرسنگ زیر دریا» و «دور دنیا در هشتاد روز» قرار می گیرد.

ایستگاه مترو که ایجاد می‌شود، دیگر هیچ قطاری از آنجا عبور نمی‌کند؛ این دو دوست قدیمی به شرکت راه آهن مراجعه می کنند تا وضعیت کاری‌شان معلوم شود. به آنها می گویند که فعلاً هر هفته، جمعه‌ها، به شرکت مراجعه و حقوق‌شان را دریافت کنند تا به وضع‌شان رسیدگی شود. یک سال می گذرد و کاری از پیش نمی‌رود.

آنها کم‌کم به اوضاع عادت می کنند. همانجا زندگی می کنند و برای این که به خودشان بقبولانند که کار می کنند، ماکتی از ایستگاه و سوزن‌بانی می‌سازند و تصمیم می‌گیرند تا زمان بازنشستگی همانجا بمانند،اما یک روز جوانی از راه می‌رسد و خود را کارآموز معرفی می‌کند. جوان خیلی زود اوضاع محیط را بررسی می‌کند و متوجه می شود که این دو دوست قدیمی اختلاف‌نظرهایی دارند. همچنین از شیوه کارشان سردرمی آورد. او در برابر افشا نکردن رازشان از آنها درخواست پول می کند و اندک‌اندک بین این دو دوست قدیمی اختلاف می‌اندازد ...

*تله تاتر سوزنبانان(۱۳۶۲)

الکساندر به‌سبب افکار کمونیستی‌اش محکوم به سال‌ها زندان شده بود. او پس از رهایی از زندان، در همان دهکده دوری که زندانی بود، به تدریس کودکان مشغول شد؛ جایی محروم بدون گاز و برق. شب‌ها را با نور شمع می‌گذراند و به عشق کودکان زندگی را ادامه می‌داد.

او همان‌جا با زنی که تنها گزینه‌ی موجود بود، ازدواج کرد. بعدها احساس کرد که دارد دچار جمود فکری می‌شود. همسرش هم او را ترک کرده بود، زیرا بلندپرواز بود و انتظار داشت الکساندر او را به شهر ببرد و برایش زندگی پرتجملی دست و پا کند و در یک کلام،او را به پول برساند؛ اما چنین نشد.

حالا الکساندر به خانه دایی موسیقی‌دانش آمده است. از تکنولوژی و مظاهرش دل خوشی ندارد. فلسفه زندگی را نفس کشیدن در هوای آزاد می‌داند و در برابر پرسش‌های دایی ۷۰ ساله‌اش پاسخ‌های ویژه‌ای می‌دهد که نشان دهنده نگاه و فلسفه خاص او به زندگی است؛ این در حالی است که دایی، فرزند و همسرش در هوای تمول و مدرنیته نفس می کشند و از افکار او فاصله بسیاری دارند.

الکساندر در منزل دایی با فیلیپ، یکی از هم‌سلولی هایش، برخورد می کند؛ فیلیپ تمایلی به افشای گذشته خود نزد دیگران ندارد و این سبب شگفتی الکساندر شده است.

فیلیپ نزدیک خانه دایی الکساندر ویلای بزرگی دارد و با همسرش که فلج شده است، زندگی می کند. او بر آن است تا مرکزی علمی راه‌اندازی کند و از الکساندر دعوت به همکاری می کند. الکساندر گرچه به علم اعتقاد دارد، اما با اهداف او همراه نیست...